Marek Dyjak

---

Życiorys

Urodziny i wczesne życie Marka Dyjaka są związane z rodziną o bogatej historii. Jest synem Jana Adolfa (1947–2013) oraz Aliny (1947–2014), a jego matka pełniła rolę pracownika socjalnego, pracując w zakładzie kaletniczym. Z kolei jego ojciec był kapitanem straży pożarnej. Mkowi życie w Świdniku, gdzie dorastał z dwiema siostrami – starszą Ewą i młodszą Anną – ukazało bogate konteksty rodzinne. Marek ma żydowskie korzenie po stronie matki, co stanowi istotny element jego tożsamości. Już w młodym wieku zaczął interesować się muzyką, a jego talent do śpiewu ujawnił się podczas szkolnych uroczystości oraz kościelnych mszy, gdzie był ministrantem.

Osobistą naukę gry na pianinie rozpoczął w wieku siedmiu lat, a później odkrył gitary oraz trąbkę. Jako nastolatek stał się także pasjonatem boksu, trenując przez dwa lata w klubie Avia Świdnik. Kształcenie w Zespole Szkół Budowlanych w Lublinie, w klasie o profilu hydraulicznym, przyniosło mu nowe umiejętności, które tymczasowo konkurowały z jego literackim zacięciem, gdyż pisał swoje pierwsze wiersze.

W latach 90. dyjak stał się aktywnym uczestnikiem przeglądów poezji śpiewanej. W owym czasie zaprezentował utwory takich poetów jak Andrzej Bursa czy Rafał Wojaczek. W trakcie jednego z tych występów nawiązał kontakt z Janem Kondrakiem, który stał się jego mentorem. Sukcesy nie kazały długo czekać – w 1995 roku zajął drugie miejsce na Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie, prezentując utwór „Piękny instalator”.

Na kolejnych festiwalach zdobijał uznanie, co zaowocowało wygraną na Festiwalu Artystycznego Młodzieży Akademickiej w Świnoujściu. Piosenki takie jak „Człek zbuntowany” czy „Piosenka w samą porę” ujawniały transformację artysty. Natomiast w 1996 roku występując na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu, przedstawił utwory „Pieśń rezerwisty” i „Żołnierzyk i laleczka”. W 1997 roku zadebiutował albumem studyjnym pt. Sznyty, który nagrał przy wsparciu Adama Galasa.

Pomimo początkowego sukcesu debiutanckiego, nie utożsamiał się z zawartością płyty, co skłoniło go do zakończenia promocji. Przez kolejne pół roku występował w legendarnym muzycznym lokalu Piwnicy pod Baranami, a następnie brał udział w benefisach w Teatrze STU. Rok później, w 1998, wydał album Dyjak od wschodu, który traktował jako swój prawdziwy debiut.

W kolejnych latach 1999-2000, zdobył nowe doświadczenia, grając w etiudzie Walentynki i pojawiając się w filmie Adka Drabińskiego Kalipso. W 2001 roku nagrał trzeci album pt. W samą porę, co potwierdziło jego rozwijającą się karierę.

Dyjak zaangażował się także w komponowanie muzyki do spektakli teatralnych, takich jak Zbrodnia i kara, reż. Edwarda Żentary, i Mistrz i Małgorzata, w reż. Andrzeja Marczewskiego. W Swój wkład artystyczny prezentował również w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym im. Juliusza Słowackiego w Koszalinie jako Ślepiec w Fauście.

Rok 2004 to dla artysty czas intensywnej pracy w warszawskim klubie „W oparach absurdu”, a także wydania albumu Ostatnia. W 2006 roku wystąpił w etiudzie filmowej Zapach kawy. Problemy osobiste nie oszczędziły go, co znalazło odzwierciedlenie w jego twórczości. Latem 2009, po nieudanej próbie samobójczej, wydał album Jeszcze raz, którego promocję przerwał po kilku koncertach.

W kolejnych latach, artysta nadal rozwijał swoje umiejętności, wydając albumy Teraz, Publicznie i Moje fado w 2011. W 2012 roku premierę miał utwór „Ognia”, który stworzył wspólnie z innymi znakomitymi artystami, takimi jak Wojtek Sobura czy Marcinem Macukiem.

W 2013 roku ukazał się album Kobiety, za którego nagranie odpowiedzialne były nie tylko jego wokalne umiejętności. Utwory „Atramentowa rumba” Stanisławy Celińskiej oraz „Sic!” Katarzyny Nosowskiej oraz zespołu Hey dodatkowo poszerzały jego twórczość. W 2014 roku wydał książkę pt. „Polizany przez Boga”, będącą wywiadem-rzeką.

W tym samym roku zaprezentował swoje umiejętności w filmie Grzegorza Królikiewicza Sąsiady oraz nagrał utwór „Codzienne refleksje” w kolaboracji z Peą i duetu WhiteHouse. Jego twórczość znalazła kontynuację w albumie Pierwszy śnieg wydanym w 2017 roku oraz albumie Gintrowski z 2018, na którym odnajdujemy interpretacje utworów Przemysława Gintrowskiego.

Rok 2019 przyniósł nowy album pt. Piękny instalator, gdzie Marek zaaranżował na nowo utwór, który wkrótce przedstawił 24 lata wcześniej. Dodatkowo w tym samym roku wystąpił w teledysku do utworu „Człowiek (Złota ryba)” wspólnie z Erykiem Lubosem, który pojawił się także na ścieżce dźwiękowej do filmu Underdog.

Charakterystyka muzyczna

Marek Dyjak to artysta, który łączy w swojej twórczości różnorodne style muzyczne. Specjalizuje się w wykonywaniu poezji śpiewanej oraz utworów jazzowych. Sam o sobie mówi, że jest wykonawcą „polskiego fado”, podkreślając swoją unikalną interpretację miłości w muzyce. W swoich występach często dostrzegamy interpretacje tekstów innych twórców, takich jak Mirosław Czyżykiewicz, Jan Kondrak, Robert Kasprzycki oraz Jacek Musiatowicz.

Jego chropowaty głos stał się punktem odniesienia do porównań z innym wybitnym artystą, Toma Waitsem. Marek Dyjak występuje zarówno solowo, jak i z zespołem, który nosi jego imię. W zespole grają utalentowani muzycy: Jerzy Małek na trąbce, Zdzisław Kalinowski na fortepianie, Łukasz Borowiecki na kontrabasie oraz Arkadiusz Skolik na perkusji.

Życie prywatne

Marek Dyjak to osoba, która otwarcie mówi o swoich przekonaniach i doświadczeniach życiowych. Wierzy w Boga, co jest dla niego istotnym elementem tożsamości. Zawodowo zmagał się z chorobą alkoholową, a w 2008 roku przeszedł trudny okres, kiedy to podjął próbę samobójczą. Od tego czasu stał się abstynentem, co z pewnością wpłynęło na jego życie.

Jego życie osobiste jest złożone. Dwukrotnie rozwiedziony, w 1999 roku wziął ślub z Katarzyną Michalską, z którą ma córkę, Olgę, urodzoną w 2000 roku. Ważnym momentem w jego życiu było odnowienie kontaktu z córką w 2019 roku, po niemal dwudziestu latach braku kontaktu. W kolejnych latach, w latach 2008–2011, był żonaty z Aleksandrą Winiarską. Obecnie pozostaje w związku z Ewą.

Marek Dyjak mieszka w Chełmie, gdzie również angażuje się w lokalną społeczność. Należy do Polskiego Związku Wędkarstwa i założył klub sportowy „Potop Natolin”, który ma na celu zachęcanie młodzieży do aktywności fizycznej. W ramach tego klubu uczył młodych ludzi podstaw boksu, co pokazuje jego zaangażowanie w rozwój lokalnej młodzieży.

Publikacje

Wśród publikacji związanych z Markiem Dyjakiem, warto zwrócić uwagę na ważne dzieło, które zostało przygotowane przez Arkadiusza Bartosiaka, Marka Dyjaka oraz Łukasza Klinke. Tytuł książki to: „Polizany przez Boga”, która została wydana przez wydawnictwo Agora w Warszawie w roku 2014.

Dyskografia

Dyskografia Marka Dyjaka to bogaty zbiór, który obejmuje różnorodne albumy, single oraz inne kompilacje. Artysta zdołał zgromadzić inspirujący dorobek muzyczny, który przyciągnął uwagę zarówno krytyków, jak i słuchaczy.

Jego publicznie dostępne albumy obejmują wiele nagrań, które pojawiały się na przestrzeni lat. Lista obejmuje zarówno mniej, jak i bardziej znane tytuły, a każdy z nich ma swoją własną historię i wyjątkowy styl. Poniżej znajduje się szczegółowa tabela przedstawiająca te albumy:

Rok wydania	Tytuł albumu	Certyfikat
1997	Sznyty	brak
1998	Dyjak od wschodu	brak
2001	W samą porę	brak
2004	Ostatnia	brak
2009	Jeszcze raz	brak
2010	Teraz	brak
2011	Publicznie	brak
	Moje fado	ZPAV: złota płyta
2013	Kobiety	brak
2017	Pierwszy śnieg	brak
2018	Gintrowski	brak
2019	Piękny instalator	brak
2021	Na wzgórzu rozpaczy	brak

Single zgromadzone w dyskografii Dyjaka są równie imponujące. Artysta stworzył utwory, które zdobyły miejsca na różnych listach przebojów, pokazując różnorodność muzyczną i siłę jego pasji twórczej. W poniższej tabeli można znaleźć szczegółowe informacje o jego singlach, w tym daty wydania oraz pozycje zajmowane na listach przebojów:

Nazwa utworu	Rok wydania	Pozycja	Tytuł albumu
		LP3
„Człowiek (Złota ryba)”	2011	18	Moje fado
„Ognia” (Katarzyna Nosowska, Marek Dyjak, Wojtek Sobura, Marcin Zabrocki, Jarek Jóźwik i Marcin Macuk)	2012	14	Męskie Granie 2012
„Atramentowa rumba”	2013	25	Kobiety
„Sic!”		31
„Miejsca przedmioty kształty drzwi”	2017	44	Pierwszy śnieg
„–” singel nie był notowany.

Oprócz albumów i singli, Marek Dyjak uczestniczył także w różnych projektach i kompilacjach, które stanowią integralną część jego muzycznego dziedzictwa. Warto zapoznać się z dodatkową twórczością artysty, która obejmuje występy gościnne oraz jego własne utwory w ramach większych projektów:

Tytuł Albumu	Rok Wydania	Nazwy Utworów	Źródło
Męskie Granie 2012 (kompilacja)	2012	Marek Dyjak – „Człowiek (Złota Ryba)” Marek Dyjak – „Piosenka w samą porę” Marek Dyjak – „Dziwna okolica” Katarzyna Nosowska, Marek Dyjak, Wojtek Sobura, Marcin Zabrocki, Jarek Jóźwik i Marcin Macuk – „Ognia”	_
Męskie Granie 2014 (kompilacja)	2014	Molesta Ewenement, Marek Dyjak – „Człowiek (Złota ryba)”	_
Peja, WhiteHouse – Książę aka. Slumilioner		„Codzienne refleksje” (gościnnie: Marek Dyjak)	_
Grzegorz Ciechowski – Spotkanie z Legendą (kompilacja)	2015	Marek Dyjak – „Nieustanne tango”	_

Marek Dyjak, dzięki swoim wyjątkowym interpretacjom oraz głębokim, emocjonalnym wykonaniom, pozostaje jednym z najważniejszych artystów współczesnej polskiej muzyki. Jego dyskografia to nie tylko dokumentacja kariery, ale także świadectwo jego artystycznego rozwoju i wpływu na kulturę muzyczną.

Teledyski

W tej sekcji przedstawiamy teledyski, które są integralną częścią twórczości Marka Dyjaka. Koncerty i nagrania wizualne jego utworów odzwierciedlają zarówno jego artystyczną wizję, jak i emocje, które przekazuje w swoich piosenkach.

Tytuł Utworu	Rok Wydania	Reżyser	Album	Źródło
„Człowiek (Złota ryba)”	2011	–	Moje Fado	_
„Ognia” (Katarzyna Nosowska, Marek Dyjak, Wojtek Sobura, Marcin Zabrocki, Jarek Jóźwik, Marcin Macuk)	2012	Marta Kacprzak	Męskie Granie 2012	_

Filmografia

Marek Dyjak, utalentowany artysta, ma na swoim koncie wiele różnych wystąpień w przemyśle filmowym. Poniżej znajduje się lista jego dzieł filmowych, które pokazują jego wszechstronność oraz zdolności.

• „Walentynki” (etiuda, 1999),
• „Kalipso” (film fabularny, 2000, w roli Berbeć, odpowiedzialny za wykonanie muzyki),
• „Łódź płynie dalej” (etiuda, 2004, gra postać klienta baru),
• „Zapach kawy” (etiuda, 2008, w roli Bolec),
• „Bracia Karamazow” (spektakl telewizyjny, 2012, komponuje muzykę),
• „Świętokrzyskie sztetle” (film dokumentalny, 2012, także odpowiedzialny za muzykę),
• „Sąsiady” (film fabularny, 2014, gra postać Ważniaka),
• „Rojst” (serial, 2018, w roli Haśnika),
• „Wielka woda” (serial, 2022, w roli dilera).

---

Oceń: Marek Dyjak

---